Werken op Machu Picchu

‘’Wat wij willen..’’, nadat ik deze vraag had gesteld aan een grote gebruikersgroep, ‘’is doorlopende informatievoorziening. In alle uithoeken van de wereld willen we onze PC, laptop, tablet of telefoon aan kunnen zetten en ons laten voorzien van de zakelijke informatie die we op dat moment nodig hebben. Dat is wat we willen..’’, bevestigden ze nogmaals ‘en masse’. ‘’Zo, dat is nog eens groepsdruk’’, zeg ik lachend, maar toch denk ik direct: tja, ze hebben wel gelijk…

Want, waarom is het zo makkelijk om een app op je telefoon te installeren vanuit de app store, maar is het soms zo ingewikkeld om net zo eenvoudig toegang te krijgen tot zakelijke informatievoorziening? En dat is ook wat de gebruikersgroep op hun beurt zegt: ‘’Dat willen we ook met onze zakelijke informatievoorzieningen. Dat het net zo makkelijk is als het installeren van een app en dat we deze app wanneer we willen kunnen gebruiken voor ons werk.’’

Ik zeg: ‘’Ja, maar overal vandaan kunnen werken..? Wat als je op Machu Picchu staat.. Dan moet je nog maar afwachten of je verbinding hebt.’’ De groep lacht. ‘’Alsof je je bezig wil houden met je werk wanneer je op Machu Picchu staat’’, roept een vrouw. Weer gelach uit de groep, de sfeer zit er in ieder geval goed in.

”Alsof je je bezig wil houden met je werk wanneer je op Machu Picchu staat”, roept een vrouw uit de groep.

Dit is een voorbeeld van hoe veel gebruikers denken. Natuurlijk hebben ze hier een punt. Want waarom gaat het in de privésituatie zo makkelijk en lijkt de digitale transformatie daar zo ver gevorderd in vergelijking met onze bedrijfsapplicaties?

Bedrijfsapplicaties zijn in veel gevallen een stuk ouder en onder andere technische architecturen gebouwd. Daarom noemen we ze ook wel legacy systemen… Het is me nogal een nalatenschap die we gekregen hebben van onze technische voorgangers. Ze konden echter niet anders, want zij programmeerden tegen hardware en (netwerk)verbindingen die nog niet zo ver waren doorontwikkeld als nu. Vaak zijn dit ook ‘core’ of bedrijf kritische applicaties welke 24/7 in de lucht moeten zijn. ICT-afdelingen zijn dan continu bezig om deze applicaties in de lucht te houden binnen al hun infrastructurele mogelijkheden, wat veel tijd kost. Dit zorgt er vaak voor dat modernisatie van het IT-landschap achterblijft.

‘’Maar ‘Cloud’ lost al deze uitdagingen toch op?’’, wordt er geroepen uit de groep nadat ik ze dit vertel. Ik antwoord: ‘’Cloud is dan maar een mooie kreet. Je kunt in veel gevallen niet zomaar alle applicaties oppakken en overzetten naar een ‘Cloud’. Daar komt toch wel net iets meer bij kijken..’’

En dat zeg ik niet voor niets. We kunnen namelijk de monolieten, zoals de verouderde bedrijfsapplicaties ook vaak worden genoemd, niet zomaar oppakken en ergens anders plaatsen. Je zult moeten investeren in:  

• een soortgelijke applicatie die als SaaS (Software as a Service) dienst wordt aangeboden 

en/of

• een nieuwe moderne applicatie (gebouwd door ontwikkelaars) die gebruikt maakt van Cloud native diensten, zodat deze gebouwde onderdelen hiermee makkelijker kunnen landen op een private of publieke Cloud

‘’Dat kost tijd en geld’’, zegt een keurig geklede man nadat ik naar hem knik om zijn opmerking in de groep te gooien. ‘’Dat klopt’’, zeg ik. ‘’Het is dus erg belangrijk dat alle argumenten binnen jullie bedrijf worden verzameld, bekeken en beoordeeld. Hieruit kan een fundament worden gecreëerd voor een nieuw IT-landschap, waarvoor een breed draagvlak noodzakelijk is. Jullie organisatie moet de noodzaak zien voor de verandering. Dit is een gemeenschappelijk doel! En dat kost inderdaad tijd en geld, maar wanneer je blijft bij je huidige landschap, betaal je in de toekomst wellicht nog een hogere prijs en kost het nog meer tijd. Nog los van je concurrentiepositie in de markt.’’

Maar hoe werkt dat dan? Zo’n migratie naar de Cloud? Vaak worden (bedrijfs)applicaties verdeeld in meerdere zogenoemde microservices: opgesplitst in kleine services die onafhankelijk van elkaar kunnen worden bewerkt en ingezet. Dat noemen we ook wel het ontvlechten van de applicaties.

Je krijgt bijvoorbeeld een microservice welke het inloggen van de applicatie verwerkt, of het betalingsverkeer organiseert. Ook de instellingen van de applicatie kunnen worden ondergebracht in een microservice. En zo kan je zover gaan als je wilt. Je begint dus met het fundament: hoe kunnen we de applicatie platslaan en alle afzonderlijke functies hieruit destilleren.

‘’Deze microservices worden door relatief kleine DevOps teams opgepakt’’, vervolg ik mijn verhaal. ‘’Deze teams gaan gezamenlijk……’’.  ‘’DevOps..?’’, hoor ik vragend terugkomen. Aah natuurlijk, denk ik. ‘’DevOps teams zijn kleine teams van softwareontwikkelaars, systeembeheerders, kwaliteit- en security controleurs, die gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor één of meerdere microservices. Voorheen waren dit allemaal afzonderlijke teams met en binnen hun eigen competenties. Nu bundel je de competenties en kan er nauw en snel worden samengewerkt. De ene afdeling zit niet meer te wachten op het verwerken van een onderdeel wat alleen een andere afdeling uit mag voeren.’’

”DevOps…?”

‘’Met een DevOps team migreer je stapsgewijs van on-premise naar hybride en vervolgens volledig naar ‘een’ Cloud. On-premise is je huidige, eventueel eigen, datacenter. Hybride een gemengde infrastructuur van on-premise, private- en/of publieke Cloud services. Het gebruik van nieuwe technieken zorgt ervoor dat je uiteindelijk volledig overstapt naar Cloud services, of gedeeltelijk hybride blijft, door bijvoorbeeld de grenzen van informatiebeveiliging of andere reglementen ter bescherming van je organisatie. Uiteindelijk is het doel wel altijd om te groeien naar een flexibel en wendbaar IT-landschap.’’

‘’En onder ons gezegd en gezwegen’’, sluit ik mijn verhaal af, ‘’het buzzword ‘Cloud’ is niet meer dan een datacenter, of ja, heel veel datacenters vol met rekenkracht onder de hoed van een provider. Het zijn juist de Cloud services en nieuwe ontwikkeltechnieken die het mogelijk maken om je huidige IT-landschap opnieuw te belichten en waar nodig veranderingen door te voeren.’’

”Cloud is niet meer dan een datacenter, of ja heel veel datacenters vol met rekenkracht onder de hoed van een provider.”

Mijn presentatie is ten einde. De zaal staat op, geeft een timide applaus en het geroezemoes wat op gang komt, geeft aan dat er nieuwe gedachten besproken worden van wat al deze nieuwe mogelijkheden voor hun organisatie zouden kunnen betekenen. We sluiten de avond af met een drankje en nadat de laatste mensen naar buiten lopen, ruim ik rustig mijn spullen op en denk alweer aan een volgend traject.

Ik stap in mijn auto en in mijn gedachten dwaal ik af. ‘Auto’, hoe lang zal de auto nog in deze hoedanigheid bestaan? Mmmmm…..